این صنعت به صورت امروزی نتیجه قرنها رشد فرهنگی و اجتماعی است. در طول تاریخ مسافران برای استراحت و صرف غذا به استراحتگاهها پناه بردهاند. هنگامی که روم باستان به اوج قدرت خود رسیده بود تعداد زیادی مسافرخانه در مسیر راههای عمومی ایجاد شد. این مکانها بیشتر برای شخصیتهای کشوری و مقامات دولتی اهمیت داشت (گی، 1994: 27). در آسیا استراحتگاههای کوچک در مسیر کاروانها ایجاد میشدند.کسانی که به زیارت میرفتند میتوانستد در این مکانها استراحت کنند و غذای مورد نیاز خود را تهیه کنند. قدمت صنعت تأمین غذا به چهار هزار سال قبل از میلاد مسیح بر میگردد یعنی زمانی که فروشگاههایی برای عرضهی غذا و نوشابه بهوجود آمدند. مسافرخانههایی که جنبهی بازرگانی داشتند در سدهی پانزدهم در اروپا به وجود آمدند. اولین مهمانپذیرها با نام"تختخواب و صبحانه" بود که افراد در خانههای شخصی به قیمتهای اندک از مسافران پذیرایی میکردند. در این زمان کسانی که مالک زمینهای بزرگی بودند کلبههای کوچکی بر روی آن زمینها میساختند و از مسافران پذیرایی میکردند. گونهای از قهوهخانه و کلبه در انگلستان درسدهی پانزدهم به وجود آمد که با قیمتهای مشخص و در زمانهایی معین به مسافران غذا ارائه میدادند (میل، 1990: 321). در این دوره مسافرتهای جادهای و دریایی افزایش یافت در نتیجه تعداد مسافرخانهها نیز افزایش یافت. در سالهای سدهی هفده و هجده تشکیلاتی برای پذیرایی مهمانان به وجود آمد که میتوان آنها را اولین هتلهای امروزی نامید. در سال 1774 نخستین هتل در لندن تأسیس شد و پس از آن در سال 1794 "سیتی هتل" در نیویورک گشایش یافت. در سالهای آخر سدهی هجده واژهی رستوران برای نخستین بار در پاریس به کار برده شد که همان سالن غذاخوری است. این سالنها در ایالات متحدهی آمریکا نیز در دلمانیکو تأسیس شد که به روش انگلیسیها غذا و نوشابه به مشتریان ارائه میکرد(کولتمن، 1989: 326 و 327). در آمریکا نخستین هتل با تجهیزات و تسهیلات امروزی در سال 1892، در بُستن ساخته شد که نام آن "ترمانت هاوس" بود که دارای تعدادی راهرو، اتاق خواب، اتاقهای خصوصی با کلید مخصوص و رختکن و حمام بود (میل، 1990: 15). هتلهای دیگری مانند "ریتز" در پاریس استانداردهایی برای خدمات کیفیت کار خود ارائه داد. در سدهی بیستم نوآوریها در بخش غذا و نوشابه و ساخت اتاقهایی بزرگ که تجهیزات زیادی را دارا بود مشاهده شد و بدین ترتیب رقابت میان هتلها آغاز شد و هر هتل برای ایجاد نوآوریهای جدید و جذب گردشگران تلاش کرد.
کشورمان ایران نیز بر طبق آثار باقی مانده از گذشته نشان از سیر و سفر میان اقوام ایرانی میدهد. برای مثال در دورهی هخامنشی جادهای به نام راه شاهی ساخته شد که طول آن 2500 کیلومتر بود و مسافران در این مسیر عبور و مرور میکردند. در این مسیر کاروانسراها و ایستگاههای بین راهی برای استراحت مسافران تعبیه شده بود. روند رو به رشد ساخت این اماکن در دورههای بعدی نیز ادامه یافت تا زمانیکه تحولات اثرات خود را بر روی این اماکن گذاشتند و ساخت هتل در ایران مرسوم شد.
ز